Peru - gastblog Nadia

Gastblog Nadia / 2,5 week Peru 

Een paar weken geleden besloot ik dat het hoog tijd was om Nick en Floor op te gaan zoeken. Na wat heen en weer appen boekten ik een ticket naar Peru en besloten we elkaar een paar dagen voor Koningsdag te treffen in Lima. Dit is het eerste bewijs van mijn totale gebrek aan topografisch inzicht; want Nick en Floor moesten vanuit La Paz in Bolivia zo’n 1.500km overbruggen om mij “op te halen”.. oeps. Gelukkig had ik hier tot op het laatste moment totaal geen benul van en hebben ze de tocht afgelegd met een paar mooie tussenstops om uiteindelijk aan te komen in Lima. Een paar uur later dan gepland (welkom in Zuid Amerika), kwam ook ik aan bij onze Airbnb en zaten we weer vertrouwd met zijn drieën aan een fles wijn. Mijn vakantie kon beginnen..

Lima is een e-nor-me stad met zo’n 10 miljoen inwoners. Nick en Floor hadden de dag voor ik aankwam al gesurft en de stad verkend. De dagen daarna hebben we doorgebracht met het ontdekken van de twee veiligere wijken in Lima; Miraflores en Barranco. In Lima hebben we ook de verjaardag van onze koning Lex gevierd in hostel Loki. Hier mochten Nederlandse gasten gratis slapen en hadden zich zo’n 25 Nederlandse reizigers verzameld om samen Koningsdag te vieren. Een geslaagd feestje, afgesloten bij de KFC 😊. Maar het was al snel tijd om door te gaan en we besloten af te reizen richting de woestijn en de plaats Ica.

Dicht bij Ica vind je Huacachina, een kleine oase midden in de woestijn. Mega enthousiast zat ik in de taxi richting Huacachina, waar ik voor het eerst in mijn leven een woestijn zou zien! Huacachina zelf is nogal een toeristentrekpleister, maar gelukkig zaten wij een klein stukje uit het dorpje, in een rustig hotel met zwembad. Die avond gingen we op pad om te doen waar iedereen voor naar Huacachina komt; sandboarden en buggy-rijden… Met zo’n 10 man wordt je in een grote sandbuggy gepropt en voor je het weet vlieg je, hangend in een driepuntsgordel, hoge zandduinen op en af. Stel je een oneindige achtbaan voor waarbij het karretje af en toe de grond niet meer raakt...het was fantastisch! Toen was het tijd voor sandboarden. Bij het sandboarden lig je op je buik op een soort snowboard en vlieg je hierop een duin af. En geloof me, de foto’s en video’s doen de hoogtes waar je vanaf naar beneden vliegt, geen eer aan. Floor en Nick vlogen de duin af. Geremd door mijn hoogtevrees en uitgelachen door zo’n beetje iedereen op de zandduin, sukkelde ook ik van de duin af. Na drie afdalingen op het board, rijden ze je in de buggy een hoge duin op om de zonsondergang te bekijken. In het partyhostel van Huacachina keken we de volgende dag Ajax. Grappig, want hier verzamelde zich een groot deel van de Nederlanders die we ook in Lima hadden gezien tijdens Koningsdag.
Na een paar dagen Huacachina hadden we het wel gezien en besloten we door te reizen naar Arequipa. Voor Nick en Floor al de tweede keer Arequipa, maar ze waren enthousiast over de stad, en op een hoogte van 2.500m gaf dit ons een mooie kans hoogte op te bouwen.

Na een rit van 12uur in een luxe nachtbus, waar je als je ‘s nachts wakker wordt een schietgebedje doet dat je de wilde rit überhaupt gaat overleven, kwamen we ’s ochtends aan in Arequipa. Arequipa is een mooie stad vol witte, kolonialen gebouwen en de stad wordt omringd door 3 vulkanen met besneeuwde toppen. We bleven wat langer in deze stad en spendeerde onze tijd aan het bezoeken van een nonnenklooster, het lopen naar een uitkijkpunt over de stad en het bezoeken van de Colca Canyon. De Colca Canyon is enorm en twee keer zo diep als de beroemde Grand Canyon in de Verenigde Staten. In de Cola Canyon wonen grote groepen condors, die gebruik maken van de thermiek van de canyon om hun grote lichamen in de lucht te houden. Na een lange rit over de hoge passen van het natuurgebied die de Cola omringt, kwamen we aan in een dorp waarvandaan we de volgende dag Cruz del Condor zouden bezoeken. Om 05:00 stonden we klaar om te gaan en bracht ons busje ons naar Cruz del Condor. Ondanks dat het weer perfect was voor de condors, hebben we er (van een flinke afstand) maar een stuk of 5 gezien. Maar goed, een vinkje op de bucketlist.

Na Arequipa was het tijd voor Cuzco. Gezien de grote afstand tussen de twee steden besloten we naar Cuzco te vliegen. Cuzco ligt in de Andes en bij het zien van de reusachtige bergen onder mij, was ik blij dat we die niet met de bus hoefde te trotseren. In de architectuur van Cuzco werd ook steeds meer zichtbaar uit het Inka tijdperk. Omdat de bouwwerken van de Inka’s goed bestemd waren tegen aardbevingen, hebben de Spanjaarden de onderste 2 meter van gebouwen behouden en de kolonialen gebouwen hier simpelweg bovenop gezet. We gebruikten onze dagen in Cuzco om te wennen aan de hoogte, de stad ligt namelijk op zo’n 3.400m boven zeeniveau. Dit ging ons over het algemeen gelukkig heel goed af. Je hoort echt horror verhalen van mensen die in het ziekenhuis terecht komen of afgevoerd moeten worden naar lager gebied, toch wel iets om rekening mee te houden. Ook kijken we Ajax in een Ierse Pub en ontmoeten we Heli uit Finland. Nick en Floor hebben Heli ontmoet in Bolivia en Heli is naar Cuzco gekomen om samen met ons aan het hoogtepunt van mijn vakantie te beginnen; de Salkantay trail!

De Salkantay is een 4 daagse hike op hoogte en een alternatief voor de beroemde Inka trail, welke je tegenwoordig 5 maanden van te voren moet boeken. De Salkantay neemt je in 4 dagen mee naar de hoogtes van de Andes (wel 4.600m!!) en de randen van het Amazone regenwoud, met als eindpunt natuurlijk de Machu Picchu.

Je loopt zo’n 10 tot 12uur per dag en legt in totaal 100km af. Dit lijkt misschien weinig, maar stel je voor dat je zolang je stijgt (de eerste anderhalve dag) continue buiten adem bent en stapvoets moet lopen door de beperkte hoeveelheid zuurstof.  De eerste nacht sliepen we in glazen bollen hutjes die tegen de bergwand waren geplakt. Ik sliep met Heli en de Amerikaanse Hailey in een hutje voor 2 personen, waar de drie matrasjes niet in paste. Niet heel comfortabel dus maar ach, dingen gaan nou eenmaal zoals ze gaan in Zuid Amerika. Na het zien van de Milky Way (YESS!) en een bevroren nacht, stonden we om 05:00 op met een fantastisch uitzicht en maakten we ons klaar om naar de top te klimmen op 4.600m. Dit was zwaar maar geweldig! Je loopt tussen nog veel grotere bergen waar de lawines vanaf razen (we hebben er wel 5 gezien!!) en je stuit op deze hoogte op bijzondere verschijnselen, zoals een smaragdgroen meer tussen de bergtoppen.

Na een flinke afdaling beginnen de eerste groene bomen op te doemen en daal je langzaam af richting tropisch regenwoud. Hier begonnen de zenuwen over onze slaapplek toch wel te komen. Jungletours heb ik op al mijn reizen altijd vakkundig weten te vermijden. Niet omdat het me niet leuk lijkt, integendeel. Maar alleen het idee om te slapen tussen de grootste variatie spinnen ter wereld zorgt er al voor dat de tranen in mijn ogen springen. Gelukkig viel het redelijk mee en stonden onze tenten op een groot vlak stuk zonder bomen.. Ik sliep weer met de Amerikaanse Hailey in een tent, die plechtig beloofde alles wat bewoog direct uit te schakelen en de tent na een grondige inspectie spinvrij verklaarde voor de nacht. Je bent op dat moment echt te moe om ergens over na te denken, maar achteraf ben ik best wel trots op mezelf. Zeker als ik bedenk dat de rits van de tent niet dicht kon en iedere spin fluitend mijn slaapzak in had kunnen wandelen.

De derde dag vervolg je de tocht door de Amazone en leg je het laatste stuk af met een busje om richting de Machu Picchu te gaan. Je wordt afgezet bij het startpunt van de trein en loopt vervolgens 3 uur langs het spoor richting het dorpje onderaan de berg van de Machu Picchu. Helaas regende het non stop en kwamen we koud en doorweekt aan in het dorp. Het dorp bestaat enkel uit restaurants en hostels en is een vreemde wereld om midden in de jungle in terecht te komen, nadat je 3 dagen in de natuur hebt gelopen. Die nacht sliepen we in een hostel in het dorp en moesten we de volgende dag om 05:00 beginnen aan de klim naar Machu Picchu. Deze helse klim bestaat uit 1,5uur traplopen op een door de Inka’s aangelegde trap. Stel je hier treden bij voor die variëren van 15cm hoogte tot 80cm hoogte. Een hele uitdaging!
Helaas is de Machu Picchu door zijn ligging, meestal gehuld in mist.. Ook vandaag trok het maar af en toe open boven de Inka stad, maar we hebben het goed genoeg kunnen zien en het was bijzonder om de Inka stad, volledig in tact, te zien tussen de hoge bergtoppen. Zeker omdat je verder alleen de kleine muurtjes uit het Inka tijdperk tegenkomt in de steden van Peru. De Machu Picchu bestaat nog omdat de Spanjaarden deze nooit gevonden hebben, best bijzonder dus.

Na de Machu Picchu ontdekt te hebben beginnen we aan de afdaling. Voor een belachelijk bedrag laten we ons in een busje de berg af brengen, om zo aan een helse afdaling op de trap te ontkomen. Hierna lopen we weer drie uur langs het spoor terug naar onze bus. Nu het droog is zien we pas hoe mooi de omgeving is waar we de dag daarvoor doorheen hebben geploeterd. Na een busrit van 6uur komen we weer terug in Cuzco en de volgende ochtend is het alweer tijd voor mij om terug naar huis te vliegen.

Lieve Nick en Floor, bedankt dat ik 2,5 week jullie derde wiel mocht zijn (grapje). Ik heb super genoten van deze bijzondere reis. Hopelijk weer tot snel…

Liefs Naad