Noord Argentinie

We zijn alweer twee weken, 4 plaatsen en zelfs een land verder. De afgelopen twee weken hebben we doorgebracht in het Noorden van Argentinië. Waar Buenos Aires en Mendoza nog heel Europees oogde zie je hier meer de Inca invloeden. De blonde/bruine haren en blanke huid hebben plaats gemaakt voor zwarte haren en een donkerdere huidskleur. De kleding is kleurrijk en huiddekkend als bescherming voor de sterke zon. Hoe meer we richting het Noorden gaan hoe kleiner de mensen worden. Ook het landschap veranderd van groen naar droog. En zelfs de plaatsnamen zijn op een gegeven moment niet meer in het Spaans.
Vanuit Mendoza zijn we naar Salta gereisd. Een vrij grote stad waar we 6 nachten verbleven in een eigen appartement. We merken dat we de grote steden een beetje zat zijn voornamelijk vanwege de drukte en dit maakte mogelijk onze dagtrip naar Cafayete nog leuker. We vertrokken om 7uur vanuit Salta met een georganiseerde tour richting Cafayete. De weg naar Cafayete door een vallei als bijvoorbeeld de Grand Canyon is fantastisch!! (zie foto’s!!!!) De rotsformaties en bergen zijn mega indrukwekkend. Ze bestaan uit diverse laagjes die door de aardverschuivingen nog steeds ieder jaar groeien. Er was ook een rotsformatie die op de Titanic leek en hoe toepasselijk: “my heart will go on” pompte door de speakers. We hebben het geprobeerd te filmen maar vergaten op ‘record’ te drukken, oops. We zijn gedurende de route op diverse plaatsen gestopt en onze zeer kundige en grappige gids vertelde heel veel feitjes. Rond 12 uur kwamen we in het dorpje Cafayete aan. Hier hebben we ijs gegeten wat naar wijn smaakt. In Cafayete en omgeving maken ze namelijk heel veel wijn (en olijven maar die vinden we niet lekker). Torrentes is de wijn die hier beroemd is en die hebben we de dagen in Salta dan ook flink wat gedronken. Het dorpje zelf is klein en je kan er genieten van de rust en mensen kijken vanaf een terrasje. Dit hebben we dan ook gedaan. Op de terugweg naar Salta zijn we nog gestopt op een grote wijngaard zodat we verzadigd de bus terug in konden naar Salta.

In Salta bevindt zich ook het ‘Museum of High Altitude Archaeology’ afgekort in het Spaans MAAM. Diverse mensen vertelde ons dat we hier echt heen moesten gaan. Al zijn wij geen museum hoppers hebben we toch dit museum bezocht. Het is namelijk iets wat creep en dat is dan wel weer spannend natuurlijk.
Duizenden jaren geleden woonden de Inca’s al voornamelijk in de bergen in het noorden van Argentinië. Nog steeds wonen er native’s, maar in veel mindere maten.
In de hele 20ste eeuw zijn er door diverse archeologische onderzoekers onderzoeken gedaan in deze regio. Men heeft hier vele objecten, vaak nog in perfecte staat, gevonden en geborgen. Zo hebben zij de manier van leven van deze mensen kunnen ontdekken en stellen ze dat tentoon in het museum.
Naast de verschillende objecten ontdekte de onderzoekers ook diverse graven. Het gekke was dat dit op de top van de hoogste berg, en tevens vulkaan, werd gevonden.
Omdat dit op deze hoogte was en het daar altijd vriest waren deze lijken nog heel goed intact. Deze lijken betroffen allemaal kinderen. Volgens de onderzoekers werden de kinderen geofferd om goede oogsten en geluk te brengen voor de bewoners. De kinderen kregen op hun tocht naar de top een bepaald drankje, voornamelijk met een grote hoeveelheid alcohol. En hierdoor stierven zij waarschijnlijk in combinatie met het door de hoogte ontbreken van zuurstof en vrieskou. Zij werden vervolgens in een bepaalde zithouding in hun graf gezet en begraven.
De onderzoekers hebben drie van deze lijken in zeer goede conditie weten te borgen. Het museum stelt dagelijks één van deze drie kinderen tentoon aan het publiek. Zeer creapy dus als je dit voor je ziet..

 

Weer even wat luchtigers nu 😉
Vanaf Salta zijn we doorgegaan naar Tilcara. We proberen langzaam in hoogte te stijgen om te voorkomen dat we hoogteziekte krijgen. Tilcara ligt op 2465 meter, zo’n 1300 meter hoger dan Salta. Met de backpacks om, heuveltje op zijn we ineens buiten adem, hebben we blauwe nagels en voelt onze conditie als een 70-jarige met 20 kilo overgewicht. Gelukkig is ons hostel maar 10 minuutjes lopen en worden we warm ontvangen door de hosts. De rest van de dag hebben we maar rustig aan gedaan.
De volgende dag was dat wel anders. Rond het middaguur, je weet wel als ongeveer de zon op haar sterkst is, zijn we een berg (heuvel?) gaan beklimmen. Het was zo’n 3 km á 70 verdiepingen naar boven en we hebben er ruim 1.5 uur over gedaan. Door de hoogte en de warmte kan je gewoon niet snel lopen. Gelukkig worden we beloond door de geweldige omgeving en het uitzicht op 2800 meter is top. De wandeling leidde ons naar een waterval maar dat was natuurlijk maar een pisstraaltje vergeleken met Iguazu. Hoewel we aan het begin van de wandeling hadden bedacht dat we de lange route (8 km) terug zouden nemen hebben we dat niet gedaan. Het was ondertussen 3 uur en we hadden geen eten met ons mee. De rol topdrop was de life saver en gaf ons genoeg energie om terug te lopen naar het dorpje om daar uitgebreid te lunchen.

Na 3 nachten in Tilcara vertrekken we naar het volgende plaatsje: Humahuaca om de 14-kleurige berg te bekijken. In Tilcara hebben we gezellige mensen ontmoet waaronder een Egyptenaar die Spaans spreekt en nog 6 talen, superhandig en hij is dus ook nog eens gezellig.
Met een groepje van 10 gaan we naar de 14-kleurige berg. WOW! Ondanks dat de wolken voor de zon het licht op de berg verpesten zien we wel meer dan 14 kleuren. Het bezoeken van de berg is gelijk een mooie test want de berg ligt op 4350m. En zolang we geen jumping jacks doen hebben we eigenlijk ook nergens last van. We durven dus voorzichtig te zeggen dat ons lichaam aan de hoogte aan het wennen is. Een aantal mensen van het groepje gaan weer terug naar Tilcara maar de Egyptenaar en een Fins meisje blijven en we besluiten verder met zijn vieren op te trekken.
En zo staken we gisteren met zijn vieren de grens over naar Bolivia. Donderdag 4 april gaan we een tour van 4 dagen naar onder anderen de Zoutvlaktes doen. En zullen we op het hoogste punt op 5000 meter zijn, spannend!

To be continued….

Ps. We hebben tijdens de tour geen mobiel netwerk en geen wifi! En we hebben nog geen Boliviaans simkaartje dus het kan even duren voordat we weer online zijn.

Ps. Ps. We vinden het leuk dat jullie onze verhalen lezen en ook de reacties lezen wij graag, leuk!! Meer foto’s volgen later nog.