Ecuador

Omdat we geen genoeg kunnen krijgen van het strandleven reizen we vanuit de Galapagos door naar Montanita. Montanita staat bekend om de party’s en happy brownies. Het is er heerlijk warm als we aankomen, en nadat we zijn ingecheckt in ons hostel gaan we meteen het dorpje verkennen. Het ‘centrum’ zit inderdaad vol kroegjes, clubs en discotheken. Nadat we hebben gegeten gaan we even terug naar het hostel om te chillen en wat anders aan te trekken. Het is immers zaterdag dus we besluiten lekker te gaan drinken en te dansen. Op zaterdag komen ook veel locals naar hier dus het is er gezellig druk. We ontmoeten enkele toeristen en hebben een leuke avond. Ineens was het half 5 en toen vonden we het wel mooi geweest haha! We verblijven uiteindelijk drie nachten in Montanita en reizen dan door naar Cuenca.

Cuenca ligt weer een heel eind landinwaarts en omdat Ecuador vier verschillende klimaten heeft gaan we van tropisch warm naar hoog, koud en vochtig. We doen Cuenca aan omdat we hebben gelezen dat er een mooi en groot nationaal park is. We boeken drie nachten in een hostel in het centrum.
Voordat we het national park bezoeken gaan we naar de dierentuin. Deze dierentuin ligt op een berg en is zo natuurlijk mogelijk gebouwd. De meeste dieren die hier zitten hebben ze gered uit vervelende situaties. Als de dieren goed genoeg zijn keren ze ook weer terug naar hun natuurlijke omgeving en zo niet dan hebben ze een mooi tweede huis in deze dierentuin.
De volgende dag gaan we naar het nationaal park. In dit park heb je heel veel verschillende hike routes. Je kan er als je wilt ook kamperen, zo groot is het. Wij besluiten een route te nemen die ongeveer vijf uur in beslag moet nemen. Omdat het op 4200m hoogte is en het geen asfalt paden zijn is het een flink pittige tocht op sommige stukken.
Het is een super mooi gebied en we genieten dan ook volop van de mooie natuur om ons heen. We redden al klauterend en glibberend de hike netjes binnen de opgegeven tijd en nemen de bus terug naar de stad waar we gelijk de buskaartjes kopen voor onze volgende bestemming Banos. Maar voordat we Cuenca inruilen voor Banos bezoeken we nog de grote kerk. Voor 2 dollar mogen we de torens in en na ontelbare treden hebben we dan ook wel een geweldig uitzicht over de stad.

De busrit naar Banos is prachtig. We rijden tussen de bergen welke allemaal begroeit zijn en over het algemeen zie je landbouw. De bewolking hangt soms laag tussen de bergen en dat geeft een mooi effect. Onderweg stoppen we bij een restaurant zodat we even kunnen eten en gebruik  kunnen maken van het sanitaire gedeelte want helaas zit er geen wc in deze bus. De busrit neemt in totaal zo’n 7 uur in beslag en zo komen we einde van de middag aan in Banos. Banos ligt op ongeveer 1800 meter hoogte en weer een stuk verder richting de amazone. Het is hier dus wat warmer en vooral vochtig. Het weer is niet te voorspellen, zo horen we bij aankomst in het hostel. Dat moesten we dus even checken. Op twee weerdiensten werd er aangegeven dat het 1 graden zou zijn, maar wij liepen in onze korte broek en t-shirt haha. Het klopt, het weer is hier niet te voorspellen.
Het hostel waar we verblijven word gerund door een familie en zoals we vooraf hadden gelezen zijn deze mensen super behulpzaam. Ze nemen uitgebreid de tijd om ons alles te vertellen over Banos en bieden ook tours aan voor goede prijzen. Het hostel ziet er verder keurig uit en we hebben een ruime kamer met goede bedden. Voor de prijs-kwaliteit verhouding komt dit hostel wel in onze top 5 terecht. We boeken dezelfde avond nog een tour bij het hostel, ZIPLINEN!

De volgende ochtend worden we opgehaald door de zipline organisatie en worden naar het startpunt gebracht. Omdat Banos ook in berggebied ligt heb je hier diverse zipline tracks. Wij hebben de track met in totaal 2km in 5 zipline banen. We trekken onze veiligheidskit aan en zetten onze helm op. Let’s go! Als een vogel zo vrij razen we over de valleien. Ondersteboven, zittend, samen als superman, het kan allemaal en dat doen we dan dus ook. Check de filmpjes in ons video album.
De volgende dag nemen we een toeristen bus die ons langs verschillende plekken rondom Banos brengt. De buschauffeur maakt er een feestje van met muziek op standje Zuid-Amerikaans en de discolichten gaan aan in de tunnels. Tijdens de rit zijn er weer diverse zipline banen maar omdat we het al gedaan hebben (in een veel leukere omgeving) slaan we deze over. Uiteindelijk komen we aan in een plaatsje waar een enorme waterval is. En dat is het zeker. Met veel geweld stroomt een grote rivier hier door een kleine doorgang zo’n 100 meter naar beneden. Je kan zelfs onder de waterval komen, maar wij blijven liever droog en bekijken de andere waaghalzen van bovenaf. Wederom hebben we weer een super mooi stukje natuur gezien en we stappen weer de discobus in terug naar Banos. Voor het avond eten verwennen we onszelf met heerlijke sushi.

In Banos zijn nog meer activiteiten te doen met vooral water. Maar het is vaak regenachtig en toch een beetje koud dus we besluiten de volgende dag lekker naar een spa centrum te gaan en laten ons even verwennen met een heerlijke massage. Daarna genieten we nog even van de zwembaden en keren terug naar ons hostel. De tijd in Banos zit er op en we trekken door naar Quito. Vanaf hier willen we de jungle tour naar de Amazone doen welke op onze bucketlist staat. Ook kan je vanuit Quito een tour doen naar een punt waar je exact op de evenaar staat.

Als we in Quito aankomen pakken we een taxi naar ons hotel. De rit met de taxi is ongeveer 45min en we treffen een praatgrage chauffeur aan. Hij praat als een dronkenman, wie weet was ie het ook wel, wij verstaan er in ieder geval weinig van. Als klap op de vuurpijl heeft de chauffeur geen wisselgeld als we hem willen betalen voor de rit. Hoe kan je geen wisselgeld bij je hebben als taxi chauffeur?! Welkom in Ecuador. Het geld is hier schaars.
De volgende dag doen we een free walking tour zoals we al diverse keren op onze reis hebben gedaan. Dit doen we het liefst zo snel mogelijk als we in een stad zijn omdat je dan meteen op de hoogte bent van de meest belangrijke en interessante dingen van de stad. Ook deze tour is erg vermakelijk en de gids is leuk en goed onderlegd. We lunchen aan het einde van de tour met de gids en nog enkele andere toeristen op de lokale markt voor slechts 2 dollar. Na de lunch boeken we de jungle tour naar de amazone die de volgende dag om 23uur vertrekt.
We besluiten de volgende dag om niet al te veel inspanning te doen, want de jungle tour zal best inspannend genoeg zijn. Dus we gaan op zoek naar een bioscoop. Bepakt met een grote zak popcorn gaan we richting de zaal waar Aladdin gedraaid word. Deze film is Engels gesproken en Spaans ondertiteld. Na de film kopen we nog enkele dingen voor de aankomende tour naar de jungle. Want naast snacks en water om goed voor onszelf te zorgen krijgen we ook met vijanden te maken, muggen.
Dus zoveel mogelijk kleding mee met lange mouwen, maar ook weer niet te dik vanwege de warmte. We nemen niet alles mee wat we hebben en laten één backpack en daypack achter in het hotel in Quito.

In de loop van de avond lezen we op facebook dat de gebruikelijke route naar het startpunt van de jungle is geblokkeerd door een aardverschuiving. Via via komen we in contact met de organisatie en die bevestigen dit nieuws. We zullen dus een andere route moeten nemen, het nadeel hiervan is dat deze veel langer is. Shit! Oorspronkelijk zou de rit naar de jungle, waar we overstappen in een boot, ongeveer 8 uur duren. Omdat we nu om moeten rijden duurt de busrit ineens 12 uur. We rijden via Banos, waar we dus net vandaan kwamen…
Als we aankomen bij de overstap op de boot zijn we redelijk gaar, want de busrit was niet echt comfortabel om lekker te slapen. Maar het enthousiasme overheerst en we zijn blij dat we er zijn en dat de tour kan gaan beginnen.
De tassen en nog wat enkele eet- en drinkwaren worden in een andere boot geladen. Wij stappen met 11 toeristen en de gids in onze boot voor de komende vier dagen. Het is een lange maar smalle boot met een 40pk motor erachter. We zitten twee aan twee met de gids voorin. Onderweg naar de lodge, wat zo’n twee uur varen is, spotten we al wildlife. Onze gids is geboren en getogen in de jungle en dat is te merken. Hij spot dieren op een afstand dat is ongelooflijk. We stoppen twee keer bij een tak die boven de rivier hangt. Pas op twee meter afstand zien wij dat er een slang ligt. De gids had dit al van 50 meter gespot. Tweemaal is het een anaconda die rustig ligt te chillen. We kunnen heel dichtbij komen voor een paar mooie foto’s. We zien nog diverse groepjes apen die van tak tot tak springen en alles eten wat er aan de bomen hangt en nog twee luiaards, waarvan één bijzonder actief van de ene naar de andere tak kruipt. De boot gaat best hard en raast door de slingerende rivier diep de jungle in. Op dit moment is het regenseizoen en staat het water enorm hoog. Grote stukken jungle staan volledig onder water, dat is goed te zien aan de bomen die soms net aan boven het water uitkomen.

Onze lodge ligt in een beschermd gebied. Volgens onze gids is de overheid op dit moment bezig om dit gebied steeds verder uit te breiden en dus te beschermen tegen de mensen die er andere plannen mee hebben. Voor wie de documentaire ‘Our Planet’ op Netflix nog niet gekeken heeft zoek hem op en kijk deze serie. Hierin word laten zien en uitgelegd waarom bijvoorbeeld de amazone in Zuid-Amerika zo belangrijk is voor de hele planeet. Dat deze word afgebroken door mensen is onacceptabel.

Als we bij onze lodge aangekomen zijn krijgen we de sleutel van onze kamer. Iedereen word verzocht zijn spullen te droppen en zich klaar te maken voor de eerste trip. We kunnen zwemmen volgens de gids dus trekken we onze zwemkleding aan. We varen naar een meer verderop in de jungle en hier kunnen we zwemmen en zullen we daarna de zonsondergang bekijken. Nadat we tien keer hebben gevraagd of hier geen agressieve piranha’s zitten die ons direct verslinden is het volgens de gids echt veilig om te zwemmen. Dus Nick pakt deze kans en duikt het water in. Naast de piranha’s zwemmen hier ook kaaimannen en roze rivier dolfijnen. Maar we vertrouwen de gids op zijn woord en Nick geniet van het heerlijke warme water. Terug bij de lodge krijgen we een heerlijke maaltijd en drinken we nog wat biertjes. De volgende ochtend is het ontbijt om 8uur en daarna zullen we vertrekken naar een lokale community waar we brood gaan maken en een sjamaan(jungle dokter) ontmoeten.

De nacht vergaat ons prima en slapen heerlijk in ons hemelbed met muggennet. We hebben geen bezoek gehad van grote spinnen of slangen in onze kamer. Na het ontbijt stappen we in de boot naar het dorpje met locals. Na de bootrit is het nog zo’n 45 min ploeteren door het bos. Onderweg stopt de gids ons op diverse plekken om het een en ander uit te leggen over de planten en de dieren er leven. Ook zal hij ons een grote vogelspin laten zien die hij met een stokje uit zijn holletje jaagt. Het diertje laat zich even zien en verdwijnt weer in zijn holletje.
Als we aankomen bij het dorpje is het meteen zichtbaar hoe afgeschermd deze mensen leven. Met grote ogen worden we ontvangen. Bijna iedereen loopt hier op blote voeten terwijl wij op rubberen laarzen aankomen om maar niet te vies te worden. Wat een levensverschil meteen al. Het valt Nick op dat de stroompalen die in het dorp staan vrij nieuw zijn en hij vraagt de gids hoe dat zit. Die vertelt dat hij ze ook niet eerder heeft gezien en dat ze voorheen alleen stroom hadden via enkele zonnepanelen. Ze hebben nu dus eindelijk constant stroom.
We krijgen als eerste een ontmoeting met de sjamaan. Hij legt uit hoe hij bepaalde dingen geneest of behandeld bij mensen die bij hem komen met een aandoening. Daarnaast verzorgd hij ook een Ayahuasca ervaring met een ieder die dat wil. Dit is kort gezegd een extreme manier om je lichaam en geest te zuiveren. In Nederland is dit goedje verboden, dus dan weet je wel hoe gevaarlijk het kan zijn. Onderweg op onze reis hebben we toch wat mensen gesproken die dit hebben gedaan of mensen kenden die het hadden gedaan. Zoek maar eens op internet op wat het allemaal met je doet 😉 De Sjamaan laat enkele medicinale planten zien en één ervan mag Nick ondervinden. Het zou namelijk helpen tegen bepaalde gewrichtspijnen. Omdat Nick aangaf dat hij weleens pijn heeft aan zijn onderrug mag hij even gaan zitten en de Shaman begint met de plant op zijn onderrug te slaan. Het is best even pijnlijk maar na een tijdje word het minder pijnlijk en als de sjamaan klaar is is zijn onderrug helemaal rood en opgezwollen. Volgens de sjamaan zou de rugpijn nu vele malen minder moeten zijn in de toekomst, we zijn benieuwd! Na het educatieve lesje van de sjamaan gaan we traditioneel brood maken van Cassave, ook wel Yuca genoemd. Het is best een heel klusje en voor een hele maand broodvoorraad zijn ze twee dagen non stop bezig. De Yuca wordt vers uit de grond getrokken door Nick en vervolgens begint het pellen, raspen en drogen van de Yuca. Uiteindelijk krijg je een meel waar het brood van gemaakt word. Eigenlijk is het meer een wrap maar ze noemen het hier brood. Het sap uit de yuca wordt als bindmiddel gebruikt, dus geen eieren, melk of iets anders, puur en alleen yuca. En het is een droge hap maar gelukkig heeft de gids ondertussen lekkere salade gemaakt die je samen met het brood kan eten en dan smaakt het best prima. Na de zelfgemaakte lunch worden we met het sap uit een plant op ons gezicht geschilderd, nu zijn we een tribe! (zie de foto’s).
We pakken de boot terug naar de lodge om ons mentaal voor te bereiden op de avond wandeling door de jungle. We verwachten spinnen en slangen te zien maar na 45 minuten met ingehouden adem lopen zijn we niet meer tegen gekomen dan giftige kikkers, muggen en sprinkhanen. Gezien Nick veel over Mcdonalds praat en overal sprinkhanen ziet krijgt hij de toepasselijke bijnaam McHopper. Na de wandeling doen we nog een spelletje en een biertje en kruipen we weer in ons hemelbed om met het geluid van alle dieren (nachtbrakers zijn het) in slaap te vallen.

De laatste dag van de tour is aangebroken en na het ontbijt springen we weer in de boot, ditmaal voor een wandeling door de jungle. De gids verteld ons weer van alles over de bomen, planten en insecten en we zien heel wat zombie insecten. Deze insecten zijn overgenomen door een parasiet. Deze parasiet laat ze lopen naar een plek waar de parasiet zich goed kan ontwikkelen en vervolgens gaat het insect dood. Uiteindelijk wordt het insect een schimmel en deze verspreid zich. We zien tientallen van deze beschimmelde zombie insecten. Ook proeven we een stukje tak die naar chocolade zou moeten smaken. Met de nadruk op zou moeten. Floor spuugt het naar twee tellen uit maar Nick en nog een paar anderen kauwen braaf door. Uiteindelijk zegt de gids dat het misschien de verkeerde tak was, waarop iedereen snel naar zn waterflesje grijpt om z’n mond te spoelen. Leuk geintje gids! Een deel van de jungle is een moeras en deze kruisen we door. Er wordt veel gelachen en gestunteld en een aantal laarzen lopen vol water en modder. Wonder boven wonder blijven wij beide droog. Geen funniest home video materiaal dus. Na drie uur glibberen, soppen, glijden en stappen komen we weer aan bij het bootje die ons terug brengt naar de lodge. Op de terugweg zien we veel roze dolfijnen. Eigenlijk zijn ze gewoon grijs maar ze worden roze dolfijnen genoemd omdat als ze zich druk maken ze roze van kleur worden. Hier en daar zien we wel wat dolfijnen met een roze gloed. Heel gaaf! Deze dolfijnen zijn ook iets anders van vorm dan de dolfijn die wij kennen. Het is een beetje moeilijk omschrijven maar google even Amazon river dolphin en je ziet dat ze een stuk lelijker zijn.
De laatste avond is aangebroken en dat moet gevierd worden. We doen eerst een paar spelletjes en nuttige wat alcoholische versnaperingen. De spelletjes monden uiteindelijk uit in een ‘disco avond’ met het geluid uit de JBL en de zaklampjes als disco lichten. Er wordt zo hard gedanst dat we met zijn alle even moeten afkoelen in de Amazone rivier. Kleren uit en gaan. Gezien we ook jonge lezertjes en kijkertjes hebben laten we de foto’s en filmpjes offline.
De volgende dag vertrekken we weer naar Quito. Een aantal mensen waaronder Nick zijn flink beroerd van de alcohol van de dag er voor. Hier en daar wordt het zelfs de ergste kater ooit genoemd. En dan te bedenken dat door de aardverschuiving, het wachten op het transport de reis uiteindelijk 20 uur duurt, dat was geen pretje. Achteraf blijkt dat het geen kater was maar een bacteriële infectie. Misschien toch iets te enthousiast (gillend met je mond open) in het water gesprongen. Gelukkig gaat het bij Nick met een paar dagen vanzelf over en heeft Floor minimaal last.
Omdat we uiteindelijk pas om 05:00u in de ochtend in Quito aankomen besluiten we een dagje langer te blijven om uit te rusten.

Zoals eerder gezegd ligt de evenaar ook in Quito. Op het midden van de wereld staan staat ook op onze bucketlist en daarom kunnen we dit echt niet overslaan. Dus de volgende dag springen we in een busje die ons naar de evenaar brengt.
Het blijkt dat Ecuador hun officiele evenaar punt op de verkeerde plek heeft geplaatst. Gelukkig heeft onze tourorganisatie een bezoek aan de echte lijn als hoofdprogramma. We worden hier door een gids rond geleid en zij laat ons enkele natuurkundige proeven doen. Een voorbeeld: Ze gebruikt een wasbak met een stop, hier gooit ze een emmer water in en trekt vervolgens de stop eruit. Doordat ze enkele blaadjes in het water gooit kan je zien in welke richting de kolk draait waarmee het water uit de wasbak stroomt. Het grappige is dus dat je aan de zuidkant van de aarde de kolk altijd rechtsom zal zien draaien en aan de noordkant van de aarde (waar wij wonen) draait de kolk linksom. Deze proef doen we op de noordkant, de zuidkant en exact op de lijn. Wanneer we dit exact op de lijn doen valt het water, zonder te kolken, als een stort uit de wasbak. Best een grappig feitje!

Uiteindelijk steken we twee dagen later de grens over naar Colombia. De grensovergang is een treurige bedoeling. Overal liggen mensen op de grond onder dekentjes te slapen en te wachten. Het rode kruis heeft tenten opgezet zodat ze in ieder geval droog liggen en Unicef heeft sanitaire voorzieningen geregeld. Wij hebben geluk dat we vroeg maar toch met daglicht aankomen dus met een halfuurtje hebben we de exit stempel van Ecuador en de welkomststempel van Colombia in ons paspoort staan.
Colombia gaat het laatste deel van onze reis samen worden. Waarna we helaas allebei onze eigen weg zullen gaan. Hierna dus nog één reisverslag!